Paard

Ach ja, ik was een paard volbloed, lange manen

in gallop reed ik langs gedroomde aardse paden.

Mjn hoeven schoten langs stenen naar hen die mij de teugels

strakker wilden trekken een richting wilden leiden.

Sturen naar hun zinnen zonder uit te leggen

wat ik daarmee zou winnen daarom bleef ik vuren.

Griezelkiezel naar hun moe-geschreeuwde monden

omdat  ik niet zou horen van hun bemoeienis met mij.

En dan zonder ruiter geen teugel om te remmen ben ik zonder menner door het leven opgedreven.

Zo vond ik mij hier terug al seen paard met nog wat

Haar en van die grote bloeddoorlopen ogen.

Die vragen om een klontje nee,geen amazone die zich nog aan mij wil wagen maar laat me nog 1 wens doen :een stal om in te slapen!